O projekcie

Co to jest preeklampsja i dlaczego chcemy o niej wiedzieć jak najwięcej?
Stan przedrzucawkowy (preeklmapsja, kiedyś zwana również zatruciem ciążowym) jest to zespół objawów chorobowych pojawiający się zazwyczaj po 20 tygodniu trwania ciąży lub w czasie porodu lub w okresie połogu. Charakteryzuje się on wzrostem ciśnienia krwi u matki (powyżej 140/90 mm Hg), która wcześniej nie chorowała z powodu nadciśnienia. Dodatkowo u pacjentki z reguły pojawia się białkomocz. 
Wśród dodatkowych objawów u ciężarnej możemy wyróżnić:
- obrzęki,
- bóle głowy,
- bóle w nadbrzuszu.

U kobiet z preeklampsją w badaniach laboratoryjnych można również zaobserwować się spadek liczby płytek krwi czy wzrost aktywności enzymów wątrobowych (AST, ALT). U niektórych pacjentek może dojść do powikłań ze strony układu neurologicznego; mówimy wówczas o eklampsji (tzw. rzucawce)   Pomimo znacznego postępu w medycynie perinatalnej, ciąża powikłana preeklmapsją stanowi w dalszym ciągu wyzwanie dla położnika ze względu na to, iż niesie za sobą istotne ryzyko zgonu zarówno dla matki jak i dla dziecka. Do chwili obecnej nie udało się naukowcom i klinicystom na opracowanie skutecznego sposobu leczenia kobiety ciężarnej. Opieka nad przyszłą mamą opiera się na podawaniu standardowych leków mających obniżyć ciśnienie, które niestety nie zawsze są skuteczne i na ciągłym monitorowaniu paramentów życiowych płodu. Kiedy standardowe postępowanie lecznicze nie przynosi oczekiwanych rezultatów, a ryzyko obumarcia wewnątrzmacicznego płodu wzrasta, lekarz decyduje się na przedterminowe rozwiązanie ciąży. Taka decyzja wiąże się z ryzkiem utraty zdrowia lub życia płodu i/lub matki. 

Wśród czynników predysponujących do wystąpienia nadciśnienia w ciąży wymieniane są:
- pierwsza ciąża i związany z nią pierwszy poród, 
- wiek poniżej 18 lub powyżej 35 roku życia,
- przebyta rzucawka w poprzedniej ciąży,
- wystąpienie preeklampsjiw najbliższej rodzinie (matka, siostra),
- nadciśnienie tętnicze zdiagnozowane przed okresem ciąży, 
- choroby sercowo-naczyniowe matki,
- choroby neurogenne,
- choroby endokrynologiczne,
- choroby układowe (np. toczeń trzewny, zespół antyfosfolipidowy), 
- choroby nerek,
wielowodzie, 
- ciąża wielopłodowa,
- cukrzyca zdiagnozowana przed okresem ciąży lub cukrzyca ciążowa, 
- stres. 

Badania epidemiologiczne wskazują, iż otyłość również podwyższa ryzyko wystąpienia preeklampsji do około 40%. Niestety pomimo ogromnej wiedzy z zakresu czynników ryzyka preeklampsji nadal nie jest znany dokładny mechanizm, który prowadzi do rozwoju choroby. Szereg naukowców uważa, iż czynnikiem sprawczym wystąpienia preeklampsji jest nieprawidłowe zagnieżdżenie się zarodka w ścianę macicy w początkowym etapie ciąży. Powoduje to wystąpienie lokalnego stanu zapalnego w obrębie macicy i nasilone niszczenie komórek łożyska, co w konsekwencji prowadzi do uszkodzenia śródbłonka naczyń krwionośnych kobiety i do wystąpienia nadciśnienia. Celem niniejszego projektu jest zbadanie mechanizmu, który leży u podstaw nasilonej apoptozy (niszczenia) komórek łożyska. Projekt ten ma również odpowiedzieć na pytanie: czy zablokowanie tego „preeklamptycznego” mechanizmu, doprowadzi do spowolnienia apoptozy komórek łożyska, co może przyczynić się do zahamowania rozwoju stanu przedrzucawkowego? Wyniki realizacji tego projektu mogą przyczynić się w przyszłości do opracowania nowych standardów leczenia kobiet, u których doszło do rozwoju nadciśnienia w okresie ciąży.